Μπορεί να μεγάλωσες ή να προσπαθείς να εντάξεις στην καθημερινότητα σου το «να είσαι ευγνώμων για καθετί τη ζωή σου». Μπορεί να τα καταφέρνεις με αυτό το μότο, μπορεί και όχι. Παραδόξως, η υπερβολική ευγνωμοσύνη μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Οι λίστες ευγνωμοσύνης, τα ημερολόγια με τις θετικές σκέψεις αλλά και όλη η φιλοσοφία του να χαίρεσαι με το κάθε τι, ίσως και να μην βοηθάει τόσο τελικά. Μη με παρεξηγήσεις, απλώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να περνάς τα όρια ενός ρεαλιστικά θετικού ανθρώπου. Συμφωνώ πως ψάχνεις να βρεις το καλό σε κάθε κατάσταση, αλλά υπάρχουν μερικές καταστάσεις τις οποίες θα πρέπει να αντιμετωπίσεις πιο ρεαλιστικά.
Η υπερβολική ευγνωμοσύνη σε κάνει να ωραιοποιείς καταστάσεις
Είσαι ευγνώμων για τη σχέση σου ή τη δουλειά σου για παράδειγμα. Και πολύ καλά κάνεις. Άλλοι ίσως να μην έχουν αυτή τη δυνατότητα. Αυτόματα θεωρείσαι τυχερή από τον περίγυρο σου. Είναι όμως τύχη το να βρεθείς σε μία θέση για την οποία πάλεψες, κουράστηκες και προσπάθησες; Είναι καθαρή τύχη να έχεις μια πραγματική σχέση σε μία εποχή που όλα γύρω μας είναι πρόσκαιρα;
Από την άλλη, μπορεί αυτό για το οποίο είσαι ευγνώμων ή θεωρείσαι τυχερός να μην είναι και τόσο καλό. Ίσως να σε εκμεταλλεύονται, ίσως να μην σου δίνουν όσα αξίζεις ή τέλος, να ψάχνουν ήδη για αντικαταστάτη κάτω από τη μύτη σου. Και τις δύο περιπτώσεις. Όταν εξωραΐζεις καταστάσεις γύρω σου, δεν είσαι σε θέση να τα δεις όλα αυτά.
Δεν σου επιτρέπει να έχεις bad days
Αυτό ίσως είναι καλό εκ πρώτης όψεως, αλλά αν το σκεφτείς καλύτερα… Είναι; Όσο κι αν θες να προσπαθείς για το καλύτερο, μην ξεχνάς πως στην τελική, είσαι άνθρωπος. Έχεις νεύρα, κούραση, θυμό, εγωισμό και αγανάκτηση. Και κάποια στιγμή, όλα αυτά θα εκραγούν μπροστά στις σελίδες που γεμίζεις με θετικές σκέψεις. Δεν θέλουμε να γίνεις κυνική ούτε απαισιόδοξη. Αντίθετα, άσε τα συναισθήματα σου ελεύθερα και μην τα κουκουλώνεις με ένα σκεπτικό που ίσως και να μην αποδώσει τελικά.
Τα συνδέεις όλα με την προσωπικότητα σου
Το να έχεις μια καλή οικογένεια, ένα καλό σύντροφο, μία σωστή δουλειά, μία ευγενική συμπεριφορά, ένα γενικότερα «νορμάλ» προφίλ σε κάνει να νιώθεις ασφαλής ενδεχομένως. Τι γίνεται όμως όταν κάποιο κομμάτι από αυτό το παζλ διαλυθεί; Αν ξαφνικά χάσεις την ψυχραιμία σου και μιλήσεις ανάρμοστα ή αν χάσεις κάποιον που αγαπάς, τι θα σκεφτείς για σένα; Πιθανόν κάτι κακό. Έχεις μία τάση να συνδέεις όσα κάνεις και όσα αισθάνεσαι με το ποιος πραγματικά είσαι. Αν για παράδειγμα, δεν νιώσεις ευγνώμων για το ότι χώρισες με κάποιον που δεν σε εκτιμούσε, τότε θα πιστέψεις ότι έχεις κάποιο θέμα. Αν εξακολουθείς να μην τον ξεπερνάς, τότε δεν εκτιμάς τον εαυτό σου. Χρόνος λέγεται και τον χρειάζεσαι σε αυτή τη φάση.
Νιώθεις ενοχές
Για τα πάντα. Αν δεν εκτιμήσεις κάτι όπως πραγματικά του αξίζει, τότε νιώθεις άσχημα. Γιατί όπως είπαμε, «πρέπει να βρίσκω πάντα κάτι θετικό, πρέπει να είμαι πάντα χαρούμενη». Ε λοιπόν, δεν πρέπει να είσαι συνεχώς χαρούμενη. Δεν είσαι υποχρεωμένη να κρατάς τα δάκρυα σου όταν χάνεις κάποιον που αγαπάς. Ούτε όταν απολύεσαι. Ούτε όταν απλά σπάσει η αγαπημένη σου κούπα. Και δεν πρέπει να νιώθεις ενοχές γι’ αυτό.
Βομβαρδίζεσαι συνεχώς από το «υπάρχουν και χειρότερα». Με αυτό το σκεπτικό όμως, δεν γίνεσαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος. Με το να βρίσκεις την ευτυχία σε εκείνη την κούπα, στις συναντήσεις με τους δικούς σου ανθρώπους, στη δουλειά που λατρεύεις να κάνεις, τότε πέτυχες αυτό για το οποίο μιλάμε τόση ώρα. Όσο παράλογο και αν σε θεωρήσουν. Μην σταματάς να βρίσκεις την ευτυχία σε κάθε στιγμή. Να την απολαμβάνεις όμως. Μην την καταπίνεις απλά για να πεις ότι τη βρήκες.
