Το 2015 o κόσμος του Twitter δεν ήξερε ακόμη τι είναι το thread. Κι όμως, η A’Ziah “Zola” King μέσα από 148 ξεχωριστά tweets κατάφερε να γίνει αμέσως viral και να πει μία ιστορία που όλοι ήθελαν να διαβάσουν. Αναπόφευκτα αυτή η ιστορία έπρεπε να γίνει ταινία. Έτσι, η Janicza Bravo είχε βρει το επόμενο σκηνοθετικό της εγχείρημα και η Α24 την επόμενη επιτυχία της.
Πώς γίνεται 148 tweets να θέσουν τα θεμέλια για ένα καλογραμμένο σενάριο;
Όσοι μπήκαν κάποια στιγμή στη διαδικασία να διαβάσουν αυτή την ιστορία όπως εξελίχθηκε στο προφίλ της Zola στο Twitter, έχουν πιθανότατα την ίδια απορία. Αυτό που σε συναρπάζει όμως από τα 10 κιόλας πρώτα tweets, είναι η σχεδόν απνευστί αφήγηση της ίδιας. Το 2015 κάθε χρήστης είχε μόνο 140 χαρακτήρες διαθέσιμους σε κάθε tweet. Καταλαβαίνεις έτσι γιατί η ίδια χρειάστηκε σχεδόν 150 ξεχωριστά tweets για να περιγράψει αυτό το απίστευτο roadtrip.
Για την ιστορία, η Zola δουλεύει ως σερβιτόρα σε ένα μαγαζί στο Ντιτρόιτ ενώ κάποια βράδια εργάζεται και ως στρίπερ. Ένα βράδυ γνωρίζει εκεί την Στέφανι η οποία είναι επίσης στρίπερ. Αφού την καλεί να χορέψουν στο ίδιο μαγαζί, της προτείνει να πάνε μαζί ένα roadtrip ως τη Φλόριντα όπου εκεί έχει υποτίθεται ένα καταπληκτικό μαγαζί και μπορούν να βγάλουν πολύ περισσότερα χρήματα ως στρίπερ. Έτσι η Zola πείθεται τελικά και ακολουθεί τη Στέφανι, τον προαγωγό της και το αγόρι της χωρίς να ξέρει τι πραγματικά την περιμένει.
Όταν η Zola έγραψε όλη την ιστορία στο Twitter έδωσε έμφαση και στην παραμικρή λεπτομέρεια
Πολλοί άλλωστε ήταν αυτοί που παρομοίωσαν την αφήγηση της με ομηρικό έπος. Η Zola ήξερε ότι είχε ζήσει μία από τις πιο τρελές εμπειρίες στη ζωή της. Ήξερε πως οι άνθρωποι θα ενθουσιαστούν με αυτή όπως και η ίδια. Έτσι φρόντισε να περιποιηθεί την ιστορία της και να μεταφέρει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Σήμερα, είτε διαβάζεις το thread, είτε βλέπεις την ιστορία να εξελίσσεται στην ταινία, νιώθεις πως τη ζεις εκεί ακριβώς μαζί της.
Μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας της ιστορίας φαίνεται να βρίσκεται στο γεγονός ότι βλέπουμε τα πάντα από την πλευρά της Zola. Πρόκειται για μία πολύ υποκειμενική ματιά. Η ίδια παραδέχθηκε άλλωστε αργότερα πως δύο γεγονότα που περιέγραψε, δεν συνέβησαν στην πραγματικότητα. Όλα αυτά όμως συντελούν στο να δημιουργηθεί μία ιστορία με μεγάλη λεπτομέρεια, αλλά και ασάφεια. Και αυτή φαίνεται να είναι η “μαγική” συνταγή.
